México City!!!

Hola todos!!!


Cómo estan? Hier gaat het muy bien!
Ik zit op dit moment weer in de bus. Naar Oaxaca City dit keer. Ben 5 dagen in Mexico City geweest en dat was heerlijk! Cultureel gedaan, gechillt, feestje, foto’s maken en als klap op de vuurpijl SHOPPEN!!!! Kortom: een top tijd!


Sábado 13/08

Na een busreis van wel 13 uur lang aangekomen in México City. Zoals ik in m’n vorige blog al liet merken was ik behoorlijk geshockt door de bewoonde wereld. Malls, fastfood ketens en traffic waren overal. Ik was back in the city!
Alberto en z’n padre (Guillermo) kwamen me ophalen van het busstation. Echt onwijs lief van ze, want met een taxi was het een ontzettend dure rit geweest!
Hij woonde “ongeveer een half uurtje ver” wat dus betekende dat hij ongeveer 50 minuten ver woonde :p. Mijn blijdschap over het feit dat er een MacDonalds was werd goed ontvangen en de eerste stop die we maakte was dan ook bij de oude vertrouwde Mac. Ik werd gewaarschuwd dat het misschien anders smaakte dan in Nederland, maar nee hoor. Mac is Mac en op Mac kun je altijd bouwen! Al moet ik zeggen dat ik eigenlijk helemaal niet zo van Mac hou :p. Maar na meer dan 24 uur niks anders dan een snicker en koekjes gegeten te hebben vond ik het een top plan! Bestelde 10 (!) kipnuggets en patatjes. En oh wat was het fijn! In de auto begon ik al met eten want had super honger en eenmaal daar thuis at de rest van de familia gezellig mee.
De jongste zus van Alberto is op dit moment in Amerika bij een tante maar zijn oudere zus Betty was er wel. Net als zijn mami Maria-Elena, een super lief, klein vrouwtje die als voornaamste missie in het leven heeft de mensheid vet mesten.
Het eerste wat ik kreeg voorgeschoteld waren aardbeien met crème. Geen slagroom maar een soort ongezoete…ja geen room…iets anders… met suiker. Echt heerlijk!
Daarna foto’s ge-upload en heerlijk gedoucht. Mijn kamer voor de komende dagen werd de kamer van Alberto. Heel fijn!
Daarna besloten “Betto” en ik naar de stad te gaan om een foto tentoonstelling buiten in de stad te bekijken en zelf wat foto’s te maken. We kwamen alleen niet ver. Ik zag een jongen die druk aan het voetballen was en dat was perfect om bewegingsfoto’s bij slecht licht op te oefenen. De jongen trok zich niks van ons aan en ging lekker door met trucjes doen dus dat was super leuk!
’s Avonds “thuis” gegeten. Super lekker! Een soort aardappel puree met diezelfde crème. Die familie gooit dat overal op en het maakt echt alles lekker :P.
Vervolgens had Betto een verjaardagsfeest van 1 van z’n homeboys. Een cowboy feest… Toevallig had ik een blousje met ruitjes bij me en met 2 vlechten in m’n haar vond ik mezelf wel weer cowgirl genoeg. Daar dachten de mensen op ’t feest anders over. De meeste jongens en een aantal meiden hadden zich omgetoverd tot echte cowboys, compleet met hoed en laarzen. Echt heel grappig :P. Ze speelde de meest afgrijselijke (Mexicaanse) muziek en je kon gefrituurde hapjes kopen. Ik had een soort gefrituurde kip taco op en daarna appel in beslag gedoopt > gefrituurd en met cajeta op. Echt heel erg lekker! Er was ook een “attractie” en dat was echt 1 van de vaagste dingen die je je kunt voorstellen op een verjaardag. Er was een arena en daar gingen dan een aantal jongens met gekleurde lappen in staan. Vervolgens werd er een jonge stier losgelaten die werd opgejut en als het beestje dan boos werd en achter iemand aan ging, ging iedereen joelen. Ik vond het totaal niet leuk en alleen maar zielig voor de 2 beestjes, maar de rest vond het behoorlijk grappig. Was echt super moe dus gingen rond 2 uur nach hause.

Had btw ook nog echt een blunder gemaakt. Buurman Eliot uit Amerika had op z’n facebook een liedje geplaatst en ik reageerde “Que onda cabron?”. Dat wordt hier in Mexico veel gebruikt om tegen vrienden te zeggen en is te vergelijken met “Waddup nigga” in Amerika. Opeens zag ik dat m’n comment was verwijderd en dat hij had gereageerd “Sorry dit is een vriendin uit Nederland die in Mexico stage loopt en haar Spaans wil laten horen”. Dus ik stuurde een bericht omdat ik het niet helemaal snapte. Blijkt dat die zin in Puerto Rico juist heel grof is en dat ik had gereageerd op een soort advertentie van de kerk :P. OOPS!


Domingo 14/08

Lekker uitgeslapen. Daarna even op msn gezeten en foto’s uitgezocht. Alberto had lekker fruit met honing en granola voor me klaargemaakt. Daarna kreeg ik van z’n moeder nog een broodje, een taco met aardappel en een gebakje. Heel lekker allemaal of course.
Alles heel tranquilo gedaan. Toen kwam z’n beste vriendin Daniela langs met d’r zus. Gingen thuis even omkleden en Daniela ging mee de stad in. Was heel leuk. Heb een prachtige kathedraal gezien (vooral de buitenkant was mooi), het plein en de straten. Hebben bij MacDonalds gegeten (ze hebben hier de gefrituurde appeltaart!!!) en veel foto’s gemaakt. Het begon aan het eind keihard te regenen dus wij rennen naar de auto, ziet Alberto opeens een jochie van z’n fiets vallen. Dus ik zeg tegen ‘m; Vraag even of alles oke is. Zegt’ie neejoh hoeft niet. Maar ik zag dat het kind allemaal bloed op z’n wang had dus ik rende naar ‘m toe, heeft’ie gewoon echt een gat in z’n wang. Hij wilde doorlopen met z’n fiets maar ik nam ‘m mee naar een nacho kraampje waar hij kon zitten en we hem probeerde te helpen. Het vlees kwam echt uit de wond zetten en het moest gehecht worden maar hij freakte helemaal bij het idee dat’ie naar het ziekenhuis moest. Ik snapte niet waarom iedereen alleen maar stom stond te kijken dus ik riep Call 911…. Bleek dat dat in Mexico niet bestaat en iedere buurt een eigen politienummer heeft. Alberto zocht een agent en die belde de ambulance maar het jochie van elf begon helemaal te smeken enzo. Alberto vertelde dat het arme kind waarschijnlijk geen ouders meer heeft want hij had het ook alleen over z’n broer en geen verzekering. Dan kan hij niet in het ziekenhuis geholpen worden en bestaat zelfs de kans dat ze ‘m bij z’n broer weghalen. Na een hele dag het gevoel te hebben gehad in Europa te zijn was ik in 1 klap weer terug in Mexico. Kon niks meer voor ’t jochie doen maar ik zit er echt onwijs mee. Dat iemand gewoon niet met de ambulance mee kan…of wil… ’t Arme kind.

Voor het avondeten onder andere rijst met banaan op. Aparte combi maar heel lekker! En oplos koffie, wat eigenlijk best lekker was. Daarna naar de film met Betto en Daniela. Iets met liefde en Parijs en Owen Wilson. Vond het niet echt een leuke film maar het was wel gezellig. Hadden te lekkere nacho’s gekocht en popcorn -waar ik uit enthousiasme door de herinneringen aan Amerika te veel boter op had gegooid- op. Hoefden geen entree te betalen omdat Daniela een vriend heeft die er werkt dus dat was nice.
De mall waar we waren had echt een prachtig uitzicht over Mexico en precies dat moment was het enige moment dat ik geen camera bij me had. Jammer!

Lunes 15/08

’s Ochtends een croissantje op, fruit en koffie. Ook met Frieda, mama en papa geskypt dus dat was wel even leuk.
’s Middags ging ik met Betty en Daniela naar het Papalote Museo del Niños. Ondanks dat het voor kids was, was het echt super leuk zei iedereen. Dus wij daarheen, missen we een afslag. En door die ene afslag hebben we er 1,5 uur langer over gedaan, want we konden de weg terug niet meer vinden. Toen we er eindelijk waren eerst even een suikerspin op (blauw- smaakte naar lemon!). Bij de ingang van het museum werd aan Daniela gevraagd of ze wel ouder dan 15 was…. het meisje is 22...
Toen bij de Mac (again…?!!) wedges op. En sja… toen gingen we het museum in.
Het museum was…..voor kinderen. En het was helemaal niet zo leuk als iedereen zei. Betty was zwaar teleurgesteld want in haar herinnering (wat een herinnering van ong 15 jaar geleden bleek te zijn) was het geweldig. Ik denk dat het ook wel een echt super tof museum is voor kids, maar voor ons was ’t ‘m niet helemaal. Hebben een zonnewijzer van papier gemaakt en nog 2 knutsel dingen en een beetje rondgelopen maar nee, het was geen succes :p. In ’t winkeltje nog wel een boekje gekocht voor m’n verzameling boeken met roze kaften :p.


Martes 16/08

’s Ochtends opschieten want Guillermo had een afspraak. Brachten hem weg en gingen toen ergens ontbijten. Ik verwachtte er niet veel van, maar wat heb ik genoten! Ten eerste had ik een Tropical fruitshake op die zo lekker was dat ik er daarna nog 1 bestelde. Verder stond er “brood met pesto en mozarella” waar ik zelf parmaham aan toevoegde. Ik kreeg een soort broodwrap met al dat lekkers er in en het was echt perfect. Smaakbeleving! Mjam.
Daarna gingen we (de moeder, Betty, Betto en ik) naar het Antropologie museum. Had er hele hoge verwachtingen van dus dat viel een beetje tegen, maar het was wel super interessant. Alle beelden en informatie van de history of Mexico en Latin America. Het is het belangrijkste museum van heel Latin America zei Betto.
Toen we even in het restaurant zaten kwam er opeens een man naar me toe. Hij hoorde me “Holanda” zeggen en bleek een probleem met z’n Nikon te hebben en zelf ook uit Nederland te komen. Voor de 1e keer sinds ik in Mexico was een andere Nederlander ontmoet dus dat was leuk. Ik ben nou ook niet zo pro met m’n camera dat ik alles weet maar dat wou ik niet laten merken dus ik keek even, staat er heel groot “Can’t read card”. Dus ik suggereerde dat meneer de kaart misschien even overnieuw moest plaatsen. En ja hoor. De beste man was zo blij dat hij “You saved my life” riep, waarna de hele familie dacht dat Nederlands op het Engels lijkt.
Na het museum meete we Guillermo weer en gingen lekker pizza eten. Er kwamen 2 beroemde Mexicaanse acteurs voorbij lopen die ik niet kende dus dat vond ik helemaal leuk :p. Daarna gingen we door de fancy straat van Mexico City lopen en toen moest Guillermo snel naar ’t vliegveld. In alle haast helemaal vergeten een foto van ‘m te nemen. Ze rijden hier in Mexico City echt zo onwijs roekeloos. Ze stoppen voor een rood stoplicht en daar is ook alles mee gezegd. En toen die vader haast had werd het echt net een kermis attractie :p. Ben blij dat ik hier niet hoef te rijden.
Thuis met Betto gekletst, foto’s geupload en een uur lang notitieboekjes bekeken op internet (ik heb een zieke obsessie).


Miércoles 17/08

Uitgeslapen tot 10 uur en toen ontbeten met fruit en taco’s met aardappel. Kon rustig aan doen want zouden om 1 uur gaan winkelen. Gedoucht en wanhopig naar m’n blackberry gezocht die ik opeens kwijt ben terwijl ik zweer dat ik ‘m een paar dagen geleden nog had (dus óf ik ben gek en hij ligt nog in San Cristóbal óf hij is uit m’n tas gejat… óf ik hem hem uit m’n tas gehaald en ergens neergelegd…). M’n hele koffer ondersteboven gekeerd maar nee, nergens te vinden.
Om half 3 werd ik, na 1,5 uur Mexicaans delay, opgehaald door Maria-Elena en gingen we naar de mall.
Mensen. Jullie moeten goed beseffen dat ik van winkelen hou. En van hoge hakken en mooie spullen. Maar 10 weken Huatulco draagt niet bij aan een killer garderobe. Dus was ik na 10 weken stage 3 paar gympen (ik draag in Nederland nooit gympen), een rok, teenslippers en 2 topjes rijker. That’s it. Heel naar. Dus mijn missie was; minimaal 1 paar mooie hakken scoren.
En dat is gelukt.
Het eindresultaat is nog beter dan verwacht.
3 paar hakken (open, dicht en laarsjes), 2 broeken (chill broek en n soort rij-broek), een blouse, een jurkje, een t-shirt en een wollen gillet rijker.
Ben helemaal gelukkig.
Letterlijk geshopt till I dropped.
Daarna kwam Alberto ons meeten in the mall. Lekker gegeten. Had een salade met kip, appel, aardbei en honing. Mjam! Ik vond een soort fruitvlieg in m’n salade en om ’t goed te maken kregen we een lekkere crëpe met cajeta van ’t huis. Chill!

Terug naar huis > naar ADO m’n kaartje voor de bus gekocht > gedoucht > koffer dichtgepropt (moest er op zitten, dus dat wordt nog wat in Huatulco want er staan spullen bij Miky thuis….) en toen dag gezegd. Was wel even naar want heb toch 5 dagen met die mensen doorgebracht. Ze zijn zo ontzettend gastvrij en lief! Heb echt genoten!
Alberto bracht me naar de bus en nu zit ik in de bus. Het winkeltje om drinken en eten te kopen was dicht dus heb super veel honger en dorst en heb alleen wat pinda’s en een half flesje soda waar de prik bijna af is…. Ga zo dus denk ik maar lekker slapen.
Deze busreis duurt ongeveer 8 uur lang dus kom morgenochtend rond half 7 aan in Oaxaca en ga dan een hotelletje zoeken in ’t centrum met wifi. Dan even slapen en dan de tempels bezoeken (is het plan….).
Ik begin reizen met de bus een soort van chill te vinden terwijl ik t normaal echt haat. Mits ik niemand naast me heb zitten en een deken en een kussen heb. (En eten en drinken zou in dit geval ook wel chill zijn).

Ik upload dit denk ik morgen dus dan typ ik er wel wat bij.


*** Oke
Ik ben nu dusin Oaxaca.
De 5 minuten in de taxi hebben me de indruk gegeven dat het lijkt op Chiapas alleen dan wat verpauperder. Maar wel heel authentiek allemaal.
Vroeg aan de taxi chauffeur om een hotel met een kamer en badkamer voor mij alleen en wifi. Jaaa hotel Paulina! Nog even gediscussieerd met een andere meneer. Het werd hotel Paulina.
Dus Britt komt in hotel Paulina.
- Ik wil graag een eigen kamer en een eigen badkamer.
* Dat hebben we niet... Tenzij je een 3 persoons kamer neemt maar prive badkamers hebben we sowieos niet

Dus nu zit ik in een kamer met een stapelbed naast me en ik zit op een piepbed. Kreeg ook een lakenpakket in mn handen geduwd en als ik ergens een hekel aan heb is het aan een bed verschonen... Opmaken oke....gooi die lakens er denk gewoon op...
En nu moet k naar de wc maar dat durf k niet omdat het een openbaar toilet is :p Tenminste, openbaar voor alle mensjes die hier verblijven.
Ach, ze hebben iig wifi.
Blijf nog 10 minuutjes op want dan kan k ontbijten en daarna heel even slapen... Daarna t centrum in om foto's te maken. Ben heel benieuwd!
Morgen de ruïnes bezoeken en 's avonds terug naar Huatulco zodat ik zaterdag daar ben om mn bday te vieren!!!!


Hasta luego
Oh en zaterdag ben ik jarig :D En…dinsdag al terug naar huis. Heb er best wel weer zin in om thuis te zijn!


XX
Beso,
Britt